هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه جهتگیری هدفی )با واسطهگری تابآوری تحصیلی( با درگیری تحصیلی انجام شده است .
روش: روش تحقیق از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانشآموزان دختر دوره دوم متوسطه شهرستان اسلامشهر میباشد .315 دانشآموز با استفاده از فرمول کوکران و به روش تصادفی طبقهای انتخاب شدند. برای اندازهگیری متغیرها از پرسشنامههای درگیری تحصیلی ریو و تسینگ) 2011(، مقیاس تابآوری تحصیلیساموئلز) 2004( و پرسشنامه هدفهای پیشرفت میدگلی و همکاران) 2000( استفاده شده است. دادههای این پژوهش با استفاده از آزمونهای ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر با استفاده از نرمافزار آماری LISREL تجزیه و تحلیل شده است .یافتهها: یافتههای بهدست آمده نشان میدهد که جهتگیری هدفی تبحری و اجتنابی با درگیری تحصیلی بهصورت مستقیم و غیر مستقیم )با واسطهگری تابآوری تحصیلی( رابطه دارد. متغیرهای یادشده 49 درصد از واریانس نمرات در متغیر درگیری تحصیلی را پیشبینی میکنند .نتیجهگیری: جهتگیری هدفی، سازهای است که همزمان میتواند موجب ارتقای درگیری تحصیلی و تابآوری تحصیلی شود و افرادی با تابآوری بالاتر، بهتر میتوانند شرایط تنشزا را تحمل کرده و بیشتر خود را درگیر حل مساله و کاوش نمایند.
